Lazar Hrebeljanović (1329 - 1389) je bio srpski knez i oblasni gospodar iz 14. veka sa prestonicom u Kruševcu.

U sukobu kralja Vukašina i cara Uroša 1369. godine, ostao je lojalan caru. Nakon smrti Uroša i raspada srpskog carstva, postao je vazal mađarskom kralju Ludoviku Velikom.[1] 1373. godine sa bosanskim kraljem Tvrtkom je napao i podelio državu Nikole Altomanovića, nakon čega postaje jedan od najmoćnijih srpskih velmoža.

1375. godine Lazar Hrebeljanović je okončao crkvenu šizmu sa Carigradom iz vremena cara Dušana, i stekao priznanje za srpsku crkvu od strane Vizantije.[2] On je postigao sporazum sa carigradskom patrijaršijom odričući se prava Srba na carsku titulu, a zauzvrat je Vizantija priznala srpsku patrijaršiju.[3] 1378. godine crkva je izrazila snažnu podršku velmoži Lazaru Hrebeljanoviću i krunisala ga za kneza.[4]

Knez Lazar je uspešno odbio nekoliko osmanlijskih upada u Srbiju tokom 1380-ih godina. Poginuo je u bici na Kosovu 1389 godine. Nakon bitke dolazi do dinastičke borbe za prevlast između njegovog zeta Vuka, koji je nastavio da se bori protiv Turaka, i udovice Milice i maloletnog sina Stefana, koji su se priklonili Turcima i učinili Srbiju vazalnom.

U narodnoj epici je postao jedna od vodećih ličnosti kosovskog kulta. Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao svetog cara Lazara.